خداحافظ شیر مادر

سلام گل مامان

ماشالله بزرگ شدی پسرکم؛قبلا برات گفتم که کم کم شیر روزانه ات قطع شد و فقط شبها شیر میخوردی.من تا شب دو سالگی بهت شیر دادم تا به وظیفه مادری ام عمل کرده باشم و دیگه از شب بعدش شیر مامان رو نخوردی و شیشه شیر رو راحت خوردی(کاری که در عرض این دوسال انجام ندادی).

دو شب خوب بودی ولی شب سوم نیمه های شب بیدار شدی و گریه و زاری که "مامان ممه بده من"...

اما چاره نبود باید تحمل میکردم و به گریه ات اهمیت نمی دادم تا با این قضییه خودت کنار بیای.چقدر سخت بود دیدن گریه ات و کاری نکردن... یک ربع گریه کردی و بعد خوابیدی.

شب بعد هم این داستان تکرار شد و من شیشه شیر رو کنارت گذاشتم و به گریه ات اهمیت ندادم.شما بعد از اینکه حسابی گریه کردی خودت شیشه رو برداشتی و خوردی و خوابیدی؛و دیگه شبها که بیدار میشی راحت شیشه شیرت رو میخوری و میخوابی بعضی شبها هم اصلا بیدار نمیشی.

مامانی خوشحالم خیلی خوشحالم که تونستم دوسال رو کامل بهت شیر بدم،چون از اون موقع که باردار بودم با خودم عهد بستم که تا دوسالگی بهت شیر بدم و از این کار شونه خالی نکنم.

یکم سخت بود اما لذت بخشه که آدم خیالش راحت باشه که نیازهای کودک عزیزش تامین میشه.

راستش من حرف بعضی از این دکترا رو قبول ندارم که تا یک سال باید شیر بدی و بعدش شیر دیگه خاصیتی برا بچه نداره.

اکثر پزشکامون هم به این گفته اسلام معتقدند که شیر مادر تا دوسال بهترین و کامل ترین غذا برای کودک هست.

قربون قد و بالای پسرکم برم دلم برا شیر خوردنات تنگ میشه دلم برا لحظه هایی که تو آغوشم احساس آرامش میکردی تنگ میشه.